Mijn grote wens om in IJsland te werken is in vervulling gegaan.
Ik voelde me welkom als artist in residence te Siglufjordur, dit is een klein vissersstadje in het noorden van IJsland.
De eerste kolonist was Thormodur Rammi, zijn boerderij stond in Sigluness, waar nog niet zo lang geleden een 12-eeuws schaakstuk werd gevonden. Een onderdeel van de Lewis Chessmen? Zo lijkt het wel.

Ooit was Siglufjordur de haring hoofdstad van het Noord Atlantisch gebied.
Ondanks dat het zo afgelegen ligt, zijn er aardig wat activiteiten.
Er is o.a. een Haring Museum waar de herinneringen van het verleden worden bewaard. Dit museum heeft in 2004 de Europese Museumprijs gewonnen.
Ook is er een kleine gezellige bibliotheek.  Het personeel vindt geen moeite teveel om je ter wille te zijn. Men zingt graag, ook dit was voor mij een pluspunt. Er is in IJsland een uitdrukking: “No angry men can sing”

Mijn werkplek: Herhusid, was een voormalige Noors kerkje. Toen ik van een vriendin een CD met Icelandic Hymnes kreeg en die afspeelde was voor mijn gevoel de plek gezegend. Weer kom ik in een kerkje terecht. Toeval, het lot? Het voelde in ieder geval goed en ik heb er heerlijk gewerkt.

Donkere lavavlaktes: stenen met groene mospartijen, dat waren mijn eerste indrukken. Ik begon het realistisch te tekenen, paste daarna kleuren toe, schilderde met pigmenten, geïnspireerd op de prachtige IJslandse kleuren.

Vanuit mijn atelier keek ik op de bergen met witte sneeuwvlakken. Heel grafisch, prachtig om later in lino’s in mijn atelier uit te werken.

En tenslotte, ja hoe kan het anders, de ”Edda”, een verzameling literaire en mythologische werken uit het middeleeuwse IJsland: goden-en heldenliederen. Jaren geleden was ik al begonnen deze te lezen. Na de plekken gezien te hebben waar enkele van deze verhalen zich afspeelden, kregen ze voor mij toch meer diepgang.

Ik had meer dan genoeg inspiratie opgedaan om in mijn eigen atelier met de thema’s aan de slag te gaan.
 
Na deze periode over de hoogvlakte retour naar het zuiden, wat een geweldig land!

Het blaast, het spuit,
het pruttelt, het kookt
“you can feel the heartbeat of the earth”

Yvonne Struys

Ósk mín um að fá að vinna á Íslandi rættist.
Mér fannst ég velkomin sem listamaður á Siglufirði, litlu fiskiþorpi á norðanverðu Íslandi.
Fyrsti landnámsmaðurinn þar var Þormóður Rammi, bærinn hans stóð í Siglunesi, þar sem 12. aldar taflmaður fannst ekki alls fyrir löngu. Gæti hann verið úr Lewis skáksettinu? Þannig lítur hann út.

Áður fyrr var Siglufjörður miðstöð síldveiða við Norður-Atlanshafið. Þrátt fyrir að þorpið sé afskekkt, er ýmsa starfsemi þar að finna.
Þar er m.a. Síldarminjasafn þar sem minningar frá liðnum tíma eru varðveittar. Safnið vann Evrópsku Safnaverðlaunin árið 2004. Einnig er þar lítið og notalegt bókasafn. Starfsfólkið er boðið og búið að aðstoða.
Fólki finnst gaman að syngja, það fannst mér mikill kostur því eins og mér var sagt „þá syngur ekki reiður maður.“

Vinnuaðstaðan mín: Herhúsið, var áður norsk kirkja. Þegar vinkona mín gaf mér íslenskan geisladisk með sálmum og spilaði hann fannst mér staðurinn vera blessaður. Aftur enda ég í kirkju. Tilviljun, forlögin? Mér leið alla vega vel yfir því og gat unnið virkilega vel.

Dökkar hraunbreiður: mosavaxnir steinar, það var það fyrsta sem hafði áhrif á mig. Ég byrjaði á að teikna það á raunsæjan hátt, notaði síðan liti, málaði með litarefnum, full andagiftar frá hinum dásamlegu íslensku litum.

Úr vinnustofunni sá ég yfir fjöllin með hvítum snjóbreiðum. Mjög grafískt, stórkostlegt til þess að vinna úr á dúk í vinnustofunni.  

Og að lokum, já hvernig er annað hægt “Edda” safn bókmennta- og goðafræðiverka frá miðöldum á Íslandi: goða- og hetjuljóð. Fyrir mörgum árum byrjaði ég að lesa hana. Eftir að hafa séð staðina sem sumar sögur bókarinnar fjalla um, fengu sögurnar enn meiri dýpt.

Ég fékk meira en nógan innblástur til þess að halda áfram að vinna með þemað á minni eigin vinnustofu. 
 
Eftir þetta tímabil flaug ég aftur til baka suður á bóginn, Ísland er stórkostlegt land!

Það blæs, það spýtir,
það kraumar, það sýður
„þú finnur hjartslátt jarðarinnar“

Yvonne Struys
Vertaling: Hulda Margrét Rútsdóttir